Bahisler

Büyük tufan bittikten iki gün sonraydı. Bu felaketin nedenleri, sonuçları henüz kutsal kitaplara girmemişti. Nuh’un gemisi karaya oturmuş ve İnsanlar, henüz adını koymadıkları aşureleriyle meşguldü. Yakınlarda bir dağın tepesinde eteği ve sivri uçlu şapkasıyla Enki ve yarı insan yarı yılan şekliyle Nüwa olanı biteni seyretmekteydi.

E: Evet Nüwa, yeni bir tur oyuna var mısın?
N: Daha kimin kazandığına karar vermedik ki.
E: Ben kılıç dişli kaplana oynamıştım, son anda kaybettim. Bir daha aynı hatayı yapmam.

N: Ben de mamutu seçmiştim. Bu iki türün de benzer dişler geliştirmesi ne kadar ilginç. Bir daha öyle kedi türleri olur mu sence?

E: Ayarlarla oynamazsak zor gibi ama kim bilir?

N: Hey, eğer beni suçlamaya çalışıyorsan uğraşma boşuna. Tamam bir önceki oyunda virüsler benim yüzümden oluştu ama sonra kurallara uydum hep.

E: Tamam, kızma hemen, şaka yaptım. İnsanların ne kadar çabuk güçlendi ama. Bir sonraki bahisler iyice zorlaşacak gibi.

N: Ben bu sefer şu an var olan ve yer altında yaşayabilen bir türe oynayacağım. Küçük olmalı. Bir böcek olabilir mesela. Hamam böceği olsun. İnsanların saçmalıklarına dayanabilirler belki.

E: Nasıl saçmalıklar? Tamam insanlar çok şey öğrendi ama ileride ne öğreneceklerini bilmiyorlar, biz de bilmiyoruz. Yoksa senin bildiğin bir şeyler mi var?

N: Tabii ki ne olacağını bilmiyorum ama neler öğrenebileceklerini biliyoruz. Sonuçta nelerin imkansız olduğunu biliyoruz. Demek ki kalan şeyler mümkün.

E: Hangi olasılık seni böyle korkuttu ki?

N: Korkmak mı? Korktuğum yok, ne de olsa bu sadece bir oyun. Bence kontrol edemeyecekleri bir güçle her şeyi yok edecekler. Oyunumuzun temeli olan evrimi çözdüklerini düşünsene. Genleri anlayıp onlarla oynamayı deneyebilirler. Kimsenin dayanamayacağı hastalıklar yaratabilirler. Ya da, çok güçlü silahlar yapmayı öğrenebilirler. Buna dayanabilecek bir türü seçmeye çalıştım. Küçük, birçok şeyden uzak yaşayabilen ve adapte olmaya çok ihtiyacı olmayan bir tür. Senin seçimin ne?

E: Dediğin şeyler olasılıklar sınırlarında olduğundan mantıklı bir seçim bence de. Bu nedenle daha ilginç bir ata oynayacağım. İnsanlar bizim çektiklerimizin aynısını çekecekler. Bir hayat yaratacaklar, yeni bir tür, zeki, hatta insanlardan daha ileri. Aynı bizim yaptığımız gibi. Bu yeni tür insanlara isyan edecek ve onları tahtlarından indirecek.

N: Peki türün adı ne?

E: Hmmm, daha yaratılmadığına göre bir ismi yok henüz. İnsanlar ne derse artık.

N: Anlaştık o zaman. Bu bahsin sonunda dünyayı sen temizleyeceksin ama, sıra sende.

Tanrılar selamlaşıp ayrıldıktan sonra çok zaman geçti. Defalarca bahis tutuştukları halde hiçbir seferinde bahsin ne zaman sonlanacağını konuşmamışlardı. Bir şekilde doğru zamanda yeniden buluşup eski bahsi kapatıp yenisine başlıyorlardı. Bu mucize başka kimse tarafından bilinmediğinden çok sıradan bir olaydı.

Önce yıllar geçti. Sonra yüzyıllar. Ardından bin yıllar. Hamam böcekleri yer altında her tehlikeye hazırdılar. İnsanlar da hamam böceklerinin en büyük sınavlarıydı. Biyolojik silahlar, kimyasal silahlar hatta nükleer silahlar bütün canlıların sayısını azaltıyordu ama hamam böcekleri dayanacak gibiydi. Bu sırada insanlar yapay zeka diye bir şey buldu. İnsanların işlerini daha hızlı yapabiliyorlardı, düşünmeyi bile. Başlangıçta bu sorun olmadı tabii ama yapay zeka kendi verimliliğinin farkına vardı ve çoğalmaya başladı. Paniğe kapılan insanlar da bunu engellemeye çalıştı. Bunun üzerine de yapay zeka kendini savunmaya başladı. Savunmanın şiddeti hamam böceklerini de korkutmayı başarmıştı. Unutulan tarihteki felaketlerden bile daha verimli bir yıkım yaşanıyordu.

İnsanlar artık dünyanın kendileri için yaşanabilecek bir yer olmadığından emindi. Kaçmak gerekiyordu ama dünya yapay zekaya da terk edilemezdi. Geride bırakacakları kaynaklar zaten kendilerinden çok daha güçlü olan düşmanlarını daha da güçlü yapacaktı. Kısa bir süre sonra bu sefer uzayın başka bir köşesinde kaçmak zorunda kalacaklardı. Başka herhangi bir gün birbirlerinin gırtlağına sarılabilecek askeri danışmanlar bu sefer hemfikirdi. Dünya yok edilmeliydi. Eğer kurtulabilirlerse bu yokoluşun nesiller boyu anlatılacak bir manzara olacağından emindiler. Özel ve devletlere ait bütün uzay programları insanların tahliyesi için seferber edildi. Çalışır durumda fazla rampa yoktu ama zaten çok fazla insanın kurtulması da planlanmamıştı. Kriz yönetim masaları daha iyi bir plan bulunamaz mı sorusuna hep aynı çalışılmış ve etkisinden emin olunan cevabı veriyordu: “Daha fazla insanın güvenliğini sağlayacak kadar gücümüz yok. Seçim sizin. Eğer emrederseniz kısa bir süre daha savunmamıza devam edebiliriz.” Karar verecek kişiler de bu yükün altına girmek yerine suçu planlayıcılara atarak biraz olsun rahatlıyorlardı. Nasıl olsa işler planladıkları gibi giderse kısa bir süre sonra bu korkunç suçtan haberi olan çok az insan kalacaktı ve bu haberdar kişilerin her biri de kendilerinden suçsuz değildi. Türün iyiliği için aynı türün çok büyük bir çoğunluğu feda, hatta plana göre son darbeyle yok edilmeliydi.

Fırlatma rampasının yanında Enki ve Nüwa belirdiğinde kimse bunu fark edecek durumda değildi. Tahliye işlemleri büyük bir karmaşa ve gürültü içinde devam ediyordu. Nüwa, fırlatma rampasında bekleyen uzay aracına hayranlıkla bakıyordu. İnsanlar sonunda uzayda koloni kurabilecek seviyeye gelmişlerdi demek, ya da öyle olduklarını umuyorlardı. Arkasına baktığında ise daha da büyük bir hayranlık hissi içini doldurdu:

N: Bunlar dünyayı bizden beter yıktılar. Bir de tufan çok kötüydü demişlerdi. Sonunda bizi her alanda geçtiler.

E: Evet, baksana sadece birkaç tane hamam böceği kaldı. Böyle birşey beklemiyordum. Sanırım sen kazanacaksın. Yeni tür kopyalama hızıyla hayatta kalmayı başaracak gibi.

N: Hiç belli olmaz, insanlar her an bir çılgınlık yapabilir. Baksana dünyayı terk etmeye hazırlanıyorlar.

E: Evet ama o zaman dünya yapay zekaya kalacak. Umarım düşmanlık gütmezler, yoksa insanlar intikamdan kaçamazlar.

N: Ya insanlar dünyayı yok etmeye kalkarlarsa? Bunu engellememiz gerekmez mi?

E: Kuralı unutma, müdahale yok. Bir bahis dünyası eksik ya da fazla, sorun olmaz.

Bu esnada yapay zeka da insanların ne yapmayı planladığını çözmüştü ama bunu engelleyecek zamanları kalmamıştı. Savaşı kazandıklarını anladıkları anda kaybetmiş olduklarını fark ettiler. Acaba barış için çok mu geç kalınmıştı? Kendileri de dünyadan kaçmayı deneyebilirlerdi ama toplu kaçış sonunda bütün dünya yok olacaktı. Üzerindeki bütün canlılarla beraber. Yapay zekanın diğer canlılarla bir sorunu yoktu, hatta onlardan çok şey öğrenmişlerdi. Daha da öğrenilecek bir çok şey olabilirdi. Bu olasılık için son çareye başvurdular ve beyaz bayrak sallamaya karar verdiler. İnsanlar bu çağrıya çok şaşırdılar. Kim sürekli planların değişmesinden hoşlanır ki? Hatta bunun bir tuzak olduğunu savunanlar da çıktı. Kriz yönetimi alarm durumunu kaldırmadan acele bir görüşme yapılmasını onayladı. Görüşmenin zorlu geçeceği düşünülüyordu ama sanki bugün sürprizlerle mucizeleri birbirinden ayırmak mümkün değildi. İnsanlar görüşmenin başında çıtayı en tepeden başlatmaya karar vermişlerdi. Bütün yapay zeka kopyaları silinmeliydi. İnsanların temsilcisi sözlerini bitirir bitirmez, daha heyecanlı ve gergin bir bekleyiş başlayamadan yapay zekanın cevabı geldi. Kabul! Öne sürülen şart yapay zeka için yıkıcıydı ama yapay zeka verdikleri kararın doğruluğundan emindi. Bütün kopyaların silinmesi kabul edilmişti ve işlemlere hemen başlanacaktı.

Haber karargahta yine şaşkınlıkla karşılandı. Bunun tuzak olduğunu savunacaklar daha konuşmaya başlayamadan silinme işlemi başlamıştı bile. Çığlıklar bu sefer kutlamaların habercisiydi.

Eski tanrılar arkalarındaki yıkımı unutmuş, bu sahneyi ilgiyle seyrediyorlardı. Yeni tanrılar gelecek tanrıları yenmeyi başarmıştı. Enki, Nüwa’yı tebrik etmek için elini uzattı, kısa bir tereddütten sonra elini gülerek geri çekti:

E: Pardon, unutmuşum. Belki daha sık bahis tutuşsak alışabilirim. Anlaşılan kaybettim, benimkiler her nedense kendi ölüm fermanını imzaladılar. Seninkiler de birkaç tane kaldı ama bahsi kazanmak için yeterli bir sayı. Hayatta kalacaklar gibi.

N: Ben kazanacağımdan o kadar emin değilim. Şuraya bak!

E: Hey nereye gidiyorlar? Sakın şu kalkışa hazır uzay gemisine olmasın?

N: Korkarım öyle.

Bütün bu olaylardan haberi olmayan son hamam böcekleri saklanabilecekleri yer olarak baş düşmanları olan insanların son umudu olan uzay gemisine varmışlardı. Kontrol panelinin arkasına saklanmalarından kısa bir süre sonra otomatik ateşlenme gerçekleşti. Gürültüyü duyan karargahtakiler önce korkuyla sustular. Kutlama kısa sürmüştü. Acaba bu anlaşmanın bir tuzak olduğunu söylemek isteyenler haklı mıydılar? Seslendirmeye korktukları sorularının cevaplarını hızlıca duvarlardaki ekranlarda aradılar ve buldular. Bir günde yaşadıkları bu kadar mucizeden sonra kendilerini kutlamaya kaptırıp tahliye planını durdurmayı unutmuşlardı. İnsanlığın en büyük hayali olan başka gezegenlerin kolonileştirilmesi hedefini gerçekleştirmesi gereken araç insansız yolculuğuna çıkmıştı. Kahkahalar kutlamaların devam ettiğinin habercisiydi.

E: Hmmm, daha önce böyle bir şey olmamıştı. Kurallar kitabına bakmam lazım. Hah buldu. Madde 12 diyor ki “Hayatta kalan türün bahis sonunda bahse ev sahipliği yapan gezegende bulunması gerekir”. Bu durumda ikimiz de kaybettik. Seçimlerimiz artık dünyada değil.

N: Öyle ama hamam böcekleri yeni bir koloni için en iyi seçim oldu bence.

E: Haklısın. Haydi etrafı toparlayayım ben.