Son zamanlarda youtube’da Yale Courses kanalındaki müzik teorisi derslerini takip ediyorum. Oldukça basit bir yapısı olan ders, takip etmesi kolay. Sınavlara da girmeme gerek olmadığından benim için biçilmiş kaftan.
Bu hafta sonu arasıra klasik müzikle ilgili yaptığım başka bir şeyi daha yaptım. Konser provalarının birini youtube’da seyrettim. Orkestra şeflerinin nelere dikkat ettiği, neleri farkedebildikleri inanılmaz geliyor bana. Gitgide zayıflayan işitme duyumla tek başıma algılayamayacağım şeyleri biraz olsun görebilmek çok iyi geliyor. Sadece şeflerin değil, orkestra üyelerinin performansları da harika. Şefin bazen çıkardığı benim için anlamsız sesleri ya da öznesi yüklemi olmayan cümleleri anında anlayıp bir sonraki denemede isteneni verebilmelerini hayranlıkla seyrediyorum.
Seyrettiğim video Beethoven’ın 5. senfonisinin provasıydı. Sadece prova da değildi. Avusturyalı şef Nikolaus Harnoncourt bu filmde ara ara hem seyircilere hem de orkestra üyelerine Beethoven’ın bu eserinde neleri anlatmaya çalıştığını kendi araştırmalarına, fikirlerine dayanarak anlatıyor.
Ardından belki başka bir şefin aynı senfoni üzerine yorumlarını bulurum diye listedeki diğer videolara göz attım ve aşağıdaki videoyu buldum. Bu videoda Gerard Schwarz Beethoven’ın hangi düşünce ve duyguları anlattığını değil de hangi teknikleri kullandığını anlatıyor. Bu anlatılanları anlamak için Yale üniversitesi müzik dersini takip etmenin yetmiş olması ise beni epey mutlu etti.
Daha sonra Gerard Schwarz’ın aynı konseptte başka videoları olduğunu da gördüm. Benim gibi amatörler için oldukça büyük bir hazine ve bu hazineyi yağmalayacağımdan şüphem yok.