Büroda A ve B kişileri arasından aynen bu şekilde geçen bir konuşmaya önce şahit sonra da dahil oldum.
A – Su bitti.
B- Efendim?
A- Su bitti.
B- Nasıl bitti?
A- Bürodaki su şişelerinin hepsi boş.
B- Eee, bana ne?
Ben- (B’ye dönerek) Su almaya gitmeni istiyor.
A- Aynen.
A, B’nin uzun zamandır su alma işini yapan iki kişiden biri olduğunu gözlemleyerek, bu işin B’nin görevlerinden biri olduğu sonucuna ulaşmış. B’nin ise tabii ki kendine verilmiş ya da kendisi tarafından üstlenilmiş bir su taşımacılığı görevi yoktu. A’nın böyle bir sonuca ulaşabilmesini ise dakikalar sonra bile anlamsız bulup benim bunun nasıl anladığımı sordu. Ben de kendisine ne yazık ki A ile bu türde gerektiğinden çok iletişim denemesinde bulunduğumu ve A’nın nasıl düşündüğünü bildiğimi anlattım. Bakalım B buna alışabilecek mi?